‘Een sieraad moet een snoepje zijn, maar ook gepriegel met sierraden is leuk.’

Plezier, dat moeten de cursisten van L’Orfèvrerie vooral hebben in het leren van goudsmeden. Els Grentzius – Van der Zee (1944) heeft het zeker.

Diamanten vindt ze maar niets, ze houdt van veel kleur, voor haar moet een sieraad net een snoepje zijn!

Els heeft haar opleiding gevolgd aan de Vakschool Edelsmeden aan de Postjesweg te Amsterdam. Ze is een echt bezig bijtje ne daarom heeft ze daar dan ook haar meesterteken van gemaakt.(afbeelding meesterteken)

Na haar studie maakte ze haar sieraden thuis in haar atelier, dat werd te eenzaam toen haar man plotseling overleed. De droom om artiest te worden, mooie dingen te maken en te exposeren viel daarmee in het water en om de eenzaamheid te doorbreken besloot ze zelf te gaan lesgeven. Toen bleek dat ze het doorgeven van kennis aan mensen, die nog nooit iets met sieraden gedaan hebben, en hen het vak te leren, nog wel het allerleukst vindt.

Het is een sport om cursisten na een paar maanden de deur uit te laten gaan met een eigengemaakt sieraad.

Iedereen die van knutselen houdt kan edelsmeden leren. De lessen zijn niet klassikaal, zelf ontwerpen of iets namaken van een plaatje, de cursisten mogen het zelf zeggen. Els geeft hen alleen de technieken aan, op die manier gaat het leren spelenderwijs.

Voordat nieuwelingen aan de slag kunnen, krijgen ze uitleg over hoe een sieraad gemaakt wordt en hoe om te gaan met het gereedschap. De cursisten starten met iets maken van koper of messing en daarna kunnen ze aan de slag met zilver en nog weer later met goud. Natuurlijk kunnen ze ook zelf oud zilver of goud smelten om daar iets nieuws van te maken.

Goud- of zilversmeden is een echt ambacht, het is niet te vervangen door machines en van iets dat je zelf gemaakt, heb je voldoening. Dus kom achter die computer vandaan en leer een echt ambacht!